آلزاپو – شست شگفت انگیز
Posted by تحریریه " خانه گیتار ایران " on فروردین ۱۱ام, ۱۳۹۱ ۱۲:۴۳ بعد از ظهر | دیدگاهها برای آلزاپو – شست شگفت انگیز بسته هستند
بحث آلزاپو باید شامل بولریای دیگر از پاکو د لوسیا باشد Almoraima (1976) فالستای ابدی که به بسیاری از گیتاریست ها ایده داد، با بلوغ موزیکال و ظرافت آهنگسازی ، ریزش ناگهانی و بی پایان نت ها با طنینی جادویی که ما را به عرش استعداد هنری سوق می دهد در عین اینکه از یک شکل بسیار ساده ایجاد شده است (مثال1) تصویر 11 گوش کنید :
قطعه Almoraima برای دیدن تصویر بزرگتر کلیک کنید واریاسیون های دیگری توسط دیگران بر روی این تم ایجاد شد یکی از این اشخاص خواکین آمادور ، از بزرگترین گیتاریست های کولی زمانه است که این فالستا را در اجرای زنده و استودیو به اجرا گذاشته است. مقدمه بولریای De La Raza Mia را به یاد آورید که در آن خواهر خود ( La Susi ) را همراهی می کند ( اواخر دهه 70 ) در مثال زیر او چهارده میزان آلزاپو بدون وقفه اجرا می کند که صرفا یک سری راسگودی تنها با انگشت شست است و جستوجوی ملودی در آن نتیجه ای در پی ندارد ( مثال 2 ) تصویر12 برای دیدن تصویر بزرگتر کلیک کنید آیا آلزاپوی بیشتر نیاز هست ؟! . در این مثال تطبیقی جالب بین کمپاس و ساختار دو فالستای مشابه وجود دارد، یکی در تریپلت دیگری در دولاچنگ – فاندانگوی Fiesta En Moguer اثر پاکو د لوسیا ( مثال 3 ) تصویر 13 گوش کنید Fiesta En Moguer برای دیدن تصویر بزرگتر کلیک کنید در پایان ؛ آزاپو تکنیکی تماشایی است که اغلب تاثیر آن از ایده موزیکالش پیشی می گیرد. چرا به وفور در اجراهای زنده به کار می رود ، برای برانگیختن احساسات شنوندگان و کمتر در ضبط های استودیویی زیرا که در آن هنگام گیتاریست با تکلیف تحریک شنوندگان با خلاقیت موزیکال و آزادی عمل در بیان خودش محصور محیط استودیو شده است. آخرین مطلب توصیفی از این موضوع است که اگر دو گیتاریست با هم آازاپو را اجرا کنند چه می شود؟ ، وجودی معجزه آسا، و این بولریای است از میگوئل لینارس ، شخصی در میان گیتاریست های گرانبهایی که در پاریس آغاز به کار کرده اند ( مثال 4 ) تصویر 14 برای دیدن تصویر بزرگتر کلیک کنید پایان
ناخن گیتاریستهای فلامنکو
Posted by تحریریه " خانه گیتار ایران " on فروردین ۱۱ام, ۱۳۹۱ ۱۱:۴۶ قبل از ظهر | دیدگاهها برای ناخن گیتاریستهای فلامنکو بسته هستند
اگر خوش شناس باشید که هیچ اما به عنوان گیتاریست فلامنکو باید همه عمرتان ناخنهایتان را سوهان زده بعضا چسب زده و کلا مواظب باشید از خطرهای بالقوه مانند گیر کردن لای در دور باشد.اگر یک میلیمتر بلندتر باشند مثل کابوس هستند و یک میلیمتر کوتاه تر ، نمیتوانید صدای دلخواه را از گیتار بیرون بیاورید.اما برای ما که موضوع بحث هستیم چه ناخنی خوب است؟ ناخن نرم یا سفت؟ کوتاه یا بلند؟ گرد یا با گوشهای مربع شکل؟