نوازندگان گیتار فلامنکو می داند که یک فالستا برای همیشه ثابت نمی ماند و این یک خصوصیت بارز فلامنکو است ؛ هنری در لحظه ، هنر زنده همانند زندگی که در آن به ندرت ادراکاتی با حالت یکسان رخ می دهد. گیتاریست فلامنکو نیز به ندرت فالستایی را دقیقا یک شکل اجرا می کند در عمل اجرای آن فالستا به زمان اجرا ، تصور آن لحظه نوازنده ، وضعیت روانی و همچنین تکامل تدریجی موزیکال آن فرد بستگی دارد. تغییراتی چون ، تغییرات کروماتیک ، ریتمیک و همچنین توسعه بهتر و گسترش فالستا که همگی به درک نوازنده در لحظه اجرا بستگی دارد. فلامنکو به عنوان هنری زنده در تکاملی پایدار قرار دارد و در اینجاست که یکی از جنبه های مهیج آن خفته است.
همانطور که خواهیم دید یک فالستا که توسط یک نوازنده تصنیف شده می تواند مورد بازنویسی و اجرای دوباره توسط نوازنده ای دیگر قرار گیرد. در برخی موارد نشانه های ربط دهنده به فالستای اصلی بدیهی اند و گهگاه این اشارات به سختی تشخیص داده می شوند. درک سیر تکاملی یک فالستا از زمان خلق شدن تا تکامل یافتن ( توسط نوازنده دیگر ) به شناخت سبک شخصی گیتاریست فلامنکو کمک می کند.
مثال ۱ که در زیر آورده شده فالستای شناخته شده ای از سولئای سابیکاس است که انتخاب کرده ایم :
مثال ۱ :
در فالستای بالا الگوی CM G7 FM EM دیده می شود که بطور معمول در کارهای سابیکاس یافت می شود چه در راخئوها ویا مانند حالت بالا که یک آرپژ تکامل یافته از چند آکورد است. در اینجا شصت همانند مضراب ضربات روبه پایین و بالا را بر روی یک سیم اجرا می کند . ایده ، ایجاد یک واریاسیون موزیکال ( ملودیک ) بر روی الگوی از چهار آکورد است که در کمپاس سولئا به کار می روند . زمانی که فالستا اجرا می شود این چهار آکورد شنیده می شوند. این یک خلاقیت موزیکال و تکنیکال است.
مثال ۲ : واریاسیون مشابه که توسط رافائل ریکوینی دوباره نویسی شده. الگو آشکارا تغییر داده شده و آکورد CM در آغاز فالستا به F7 بدل شده است. در این جا ما به هارمونی مدرن برخورد می کنیم که در آن آکورد اول بصورت معکوس اجرا می شود بعلاوه انبساطی که در فواصل ضرب های ۶ و ۱۰ دیده می شود و همچنین ظهور غیر مترقبه E در پایان. در اینجا می توان تمایل ریکوینی را به استفاده از فواصل نامطبوع دید اما در کل ، اثر فالستای اصلی باقی مانده و بدون هیچ مشکلی اشاره به قطعه سابیکاس مشهود است.
توضیحی در اجرا : به سادگی می توان ضربه رو به بالای p را با ضربه I تعویض کرد بدون آنکه به حالت قطعه لطمه ای وارد شود.
در بخش دوم خواهیم دید که خراردو نونز و ویسنته آمیگو چگونه این تم سابیکاس را در فالستاهای خود به کار می برند.
مثال ۲ : اجرای ریکوینی
قبلا با مثالی از یک فالستا از سولئای سابیکاس دیدیم که چگونه یک فالستا بعد از تصنیف ابتدایی می تواند به وسیله گیتاریستی دیگر دوباره نویسی گردد . حال اجازه دهید تا نگاهی اجمالی به واریاسیون های دیگری بیندازیم که زیر انگشتان دو نوازنده برجسته تر خلق شده اند ؛ خراردو نونز و
ویسنته آمیگو.
مثال ۱ نمونه خراردو ، یک کار آتشی ! بخش ابتدایی صفحه انگشت گذاری را رها کرده و الگوی آکوردها را نیز تغییر داده ، به صورت Dm C7 F7 Em . بعلاوه الگوی ضربات شصت نیز دگرگون شده است و بصورت تناوبی از ضربات p و I بر روی دو سیم در آمده است که نوعی صدای نو خلق می کند. بطور بنیادی این همان فالستا است جدا از ظاهری تغییر یافته ، ایده بی تغییر مانده است و راخئویی تکامل یافته جایگزین حالت قبل شده است.
نونز گیتاریستی هنرشناس و تماشایی است و رویه او در بکار بستن مواد اولیه مفاهیمی منحصر به فرد را خلق می کند. نکات جالبی که در این فالستا دیده می شود کش آمدن دست چپ در طول ۵ فرت و همچنین مدولاسیونی در یک اکتاو ( ضربات ۷ و ۸ کمپاس ) است و نتیجه ، اثری فوق العاده گیرا است.
مثال ۱ :
مثال ۲ نمونه ویسنته . دوباره به بخش ابتدایی صفحه انگشت گذاری برمی گردیم. اما متفاوت با شکل آغازین البته فالستای اولیه را می توان تشخیص داد .
ضربات متناوب p و I فقط در یک مکان ظاهر شده و الگوی آکوردها بصورت F7 Fm/C7 Fm Em می باشد که تا حدی پرتر است. هرچند این فالستا هم الهام گرفته از سابیکاس است و همان تپش ، ساختار و حرکات موجی را درک می کنیم اما اجرای آمیگو کمتر از ریکوئنی حالت شخصی دارد با اینکه تراکم یکسانی دارد می توان گفت که اجرای ویسنته درشت تر و خشن تر از نمونه خراردو است. در این الهام گیری ، با خط قوی باس فالستا دارای اثر فلامنکویی قویی می شود و توسعه آکورد E آخر نیز آهنگین است.
در یک جمله سبک ویسنته دارای جزئیات و همچنین شیوایی است.
در خاتمه دو موضوع مشخص است : اول ، هیچ جای شگفتی نیست که یک روش معمول تصنیف در آغاز ، دوباره نویسی تم های موجود است. دوم ، همانطور که می بینیم واریاسیون های قدیمی هیچ گاه ثابت باقی نمی مانند و این روش ایده نوسازی و تجدد را شرح می دهد.در انتها این قضیه را می توان به دیگر جنبه های فلامنکو نیز بسط داد.
مثال ۲ :
Related posts: