اختصاصی خانه گیتار ایران
اگر حقیقت داشته باشد که بیشترین تفاوت گیتار فلامنکو با دیگر سبک های گیتار مربوط به نحوه استفاده از دست راست است ، آنگاه این موضوع بطور قابل توجهی بر اثر تکنیک شست دست راست می باشد.امروزه در خلق قطعات کمتر از آنچه در دوره های آموزشی گیتار فلامنکو به آلزلپو پرداخته می شود توجه می شود. اما همچنان آلزاپو تکنیکی ضروری برای گیتاریست فلامنکو باقی مانده است. پیشتر در دوره رامون مونتیا تکنیکی بسیار مورد قبول بود که منشا آن در گذشته قرار دارد ، زمانی که استفاده از شصت در میان تکنیک های فلامنکو بسیار بنیادی بود. اما به وسیله پاکو د لوسیا بود که آلزاپو به تکنیکی برای خلاقیت ریتمیک بدل شد.
در آلزاپو سه حرکت وجود دارد : ۱٫ حرکت بم به زیر ۲٫ حرکت زیر به بم ۳٫ بم تنها ، به همراه گلپه ای احتمالی در حرکت اول ( برای تاکید بیشتر )
مثال اول : سولئای رامون مونتیا ، ملودی در حرکت اول و سوم ایجاد می شود.
تصویر ۱
این روش اجرای آلزاپو بوسیله سابیکاس به اوج خود رسید و واریاسیون های کاملی در سولئا و فاندانگو خلق کرد اما در Tango Gitanos از آلبوم Serenata Andaluza بود که او نهایت ذوق هنری خود را نمایش داد ( به روش رامون مونتیا ). در روش آغارین بم تنها در همان سیمی به صدا در می آمد که در بخش قبلی آلزاپو با آن ضربه زده شده بود. پاکو د لوسیا یک تغییر ریشه ای را ایجاد کرد ؛ در عوض اجرای بم تنها در همان سیم او از سیم بم بالایی نیز استفاده کرد و از آنجا که در طول حرکت از این ضربه به ضربه بعد شصت از یک سیم بالاتر به سیم بعدی ( زیرتر ) می رفت موجب افزایش سرعت اجرا شد و علاوه بر آن صدا نیز موکدتر از گذشه می شد. برای مشخص شدن این موضوع ، مثال ۲ برگزیده ای از پایان سولئا ی Cuando Canta El Galla اثر پاکو د لوسیا است که در آن نت های تریپلت چنگ تبدیل به دولاچنگ شده است.
جالب است که سیر تکاملی آلزاپو را که بوسیله گیتاریست های خاص بوجود آمد با مثال بررسی کنیم اما بهترین مثال به این شکل را پاکو د لوسیا در قطعه La Fabulosa Guitarra (1967) آورده است. در این قطعه سه نوع مختلف آلزاپو به وضوح نشان داده شده است. همه در یک قطعه.
تصویر ۲
مثال ۳ : آلزاپوی قطعه Punta Umbria در فرم سنتی است.
تصویر ۳
مثال ۴: دو ابداع جدید در بولریاس Jerezana پدیدار شد ۱) روش اجرای مدرن ( استفاده از سیم بمتر برای بم تنها ) . ۲) و مهمتر از قبلی انتقال در ملودی به منظور آسان کردن آجرای ریتم ؛ که با انطباق آلزاپوی سه تایی در تقسیمات دو تای ضرب صورت گرفت. در مثال واضح است که حرکت اول آلزاپو یکی در میان سر ضرب و ضد ضرب قرار می گیرد و از آنجاکه این حرکت جزیی از مسیر اصلی ملودی نیست ، ملودی به سادهترین شکل خود در آمده است.
تصویر ۴
مثال ۵: در مالاگوئنای En La Caleta اختتامیه در واریاسیون آلزاپو با الگوی آکورد E/F/G/Gb/F/M است. در اینجا پاکو د لوسیا یک سری نت های دولاچنگ را به نمایش می گذارد ( نو آوری دیگر ) که توسط سرعتی متعادل تر امکان پذیر شده است. با یک تقسیم سه تایی در ضرب اول و دو تقسیم چهارتایی در ضربهای دوم و سوم.
تصویر ۵
تا اینجا ملودی همچنان تعریف نشده باقی مانده است
دو سال بعد در سال ۱۹۶۹ پاکو د لوسیا آلبوم Fantasia Flamenca را خلق کرد و طبق عادت نوآوری جریان داشت. شکل سنتی آلزاپو در گوشه و کنار فاندنگوی Fiesta En Moguer دیده می شد و شکل مدرن آن نیز در قالب دولاچنگ نمایش داده شد و برای اولین بار یک خط ملودی واقعی ظاهر شد و این زمانی رخ داد که انگشت دست چپ برای مدت زیادی در حالت آکورد باقی نمی ماند – با نتیجه ای غنی.( مثال ۱)
گوش کنید ( دانلود ) Fiesta En Moguer
تصویر ۶
در اینجا یک تغییر مسیر بین ملودی و ریتم و جود دارد که مانند مالاگوئنای En La Caleta با اضافه کردن یک نت به آلزاپو انطباق دو نوع تقسیم متفاوت را میسر می سازد. این حالتی است که در Celosa ( سولئای از همان آلبوم ) پیش آمد. بم تنها با یک لیگادو دنبال می شود و بنابراین چهار حرکت در هر واحد آلزاپو رخ می دهد( مثال ۲ )
تصویر ۷
روندی مشابه در فاندانگوی Donde Una Ermita Poner (1970) که در آن پاکو د لوسیا کامارون را همراهی می کند وجود دارد ( مثال ۳ )
تصویر ۸
سالهای ۱۹۷۱ و ۱۹۷۲ پاکو د لوسیا چیز جدیدی وجود ندارد اما در سال ۱۹۷۳ او آلبوم ریتمیک Fuente y Caudal را خلق کرد که در آن ذوق هنری خود را نشان داد. در بولریای Cepa Andaluza برای اولین بار آلزاپو را بصورت تریپلت اجرا کرد که تا قبل از آن در چنین سرعتی حتی تصور شدنی نبود ! ( مثال ۴ )
تصویر ۹
به یاد داشته باشیم که سرعت بولریاس بین ۲۲۰ تا ۲۴۰ ضرب بر دقیقه برای نت سیاه است. این شکل آخر -نهایت آلزاپو- چنان اثری بجای گذاشت که بزودی تمامی گیتاریست ها آن را در پیش گرفتند
در اینجا مثالی هست که نشان می دهد این موضوع تا چه اندازه ادامه داده شد ، مثال ۵ ، ( توماتیتو کامارون را همراهی می کند ) برای به زانو در آوردن شنوندگان کافی است !!
تصویر ۱۰
بحث آلزاپو باید شامل بولریای دیگر از پاکو د لوسیا باشد Almoraima (1976) فالستای ابدی که به بسیاری از گیتاریست ها ایده داد، با بلوغ موزیکال و ظرافت آهنگسازی ، ریزش ناگهانی و بی پایان نت ها با طنینی جادویی که ما را به عرش استعداد هنری سوق می دهد در عین اینکه از یک شکل بسیار ساده ایجاد شده است (مثال۱)
تصویر ۱۱
گوش کنید :
قطعه Almoraima
برای دیدن تصویر بزرگتر کلیک کنید
واریاسیون های دیگری توسط دیگران بر روی این تم ایجاد شد یکی از این اشخاص خواکین آمادور ، از بزرگترین گیتاریست های کولی زمانه است که این فالستا را در اجرای زنده و استودیو به اجرا گذاشته است. مقدمه بولریای De La Raza Mia را به یاد آورید که در آن خواهر خود ( La Susi ) را همراهی می کند ( اواخر دهه ۷۰ ) در مثال زیر او چهارده میزان آلزاپو بدون وقفه اجرا می کند که صرفا یک سری راسگودی تنها با انگشت شست است و جستوجوی ملودی در آن نتیجه ای در پی ندارد ( مثال ۲ )
تصویر۱۲
برای دیدن تصویر بزرگتر کلیک کنید
آیا آلزاپوی بیشتر نیاز هست ؟! . در این مثال تطبیقی جالب بین کمپاس و ساختار دو فالستای مشابه وجود دارد، یکی در تریپلت دیگری در دولاچنگ – فاندانگوی Fiesta En Moguer اثر پاکو د لوسیا ( مثال ۳ )
تصویر ۱۳
برای دیدن تصویر بزرگتر کلیک کنید
در پایان ؛ آزاپو تکنیکی تماشایی است که اغلب تاثیر آن از ایده موزیکالش پیشی می گیرد. چرا به وفور در اجراهای زنده به کار می رود ، برای برانگیختن احساسات شنوندگان و کمتر در ضبط های استودیویی زیرا که در آن هنگام گیتاریست با تکلیف تحریک شنوندگان با خلاقیت موزیکال و آزادی عمل در بیان خودش محصور محیط استودیو شده است. آخرین مطلب توصیفی از این موضوع است که اگر دو گیتاریست با هم آازاپو را اجرا کنند چه می شود؟ ، وجودی معجزه آسا، و این بولریای است از میگوئل لینارس ، شخصی در میان گیتاریست های گرانبهایی که در پاریس آغاز به کار کرده اند ( مثال ۴ )
تصویر ۱۴
برای دیدن تصویر بزرگتر کلیک کنید
پایان
Related posts: