Bulerias بولریاس مشخص ترین فرم فلامنکو است. بولریاس از نوعی آواز عمومی سرچشمه گرفته و طی قرون گذشته وارد رقصهای اندلسیایی شده است.به نظر می آید آن از کلمه “Mockery”گرفته شده باشد که آن کلمه به معنی فریبها و شوخی ها می باشد صفتی که در بر دارنده هویت اصلی ویژگی منحصر یه فرد بولریاس است.
در مورد چگونگی تکامل این دستگاه نظریه های گوناگونی و جود دارد. این گونه به نظر میرسد که بولریاس از آوازهای اخیر کولی ها اقتباس شده باشد که شاید قدمت آن کمتر از یک قرن باشد. با این وجود روشهای اجرای آن متحول شده و این تغییرات کماکان ادامه دارند. بولریاس که هنوز هم با کولیها رابطه خاص و تنگاتنگ دارد امروزه به دستگاهی بدل شده که بسیار قابل انعطاف است.
این دستگاه را “Omnivorous” نامیده اند یهنی دستگاهی که تغییرات مختلفی را در خود پذیرفته است.
اخیراً تمهای کاملاً متفاوتی از ترانه های کوچه و بازار گرفته تا متاسفانه برخی از ترانه های غیر اسپانیایی بر اساس ریتم بولریاس ساخته شده اند. بسیاری از رقصهای فلامنکو بخصوص رقصهای آلگریاس و سولئارس را نیز معمولاً با بولریاس به اتمام میرسانند تا بدین وسیله رقص به اوج خود برسد تا پایانی بی نظیر را به معرض نمایش بگذارد.
ریتم بولریاس نشانگر این است که این دستگاه با سولئارس رابطه ای بسیار نزدیک دارد چرا که احتمالاً مبداً بولریاس همان موسیقی تند و سریعی است که خوانندگان کولی مایل بودند سوائارس را با آن به اتمام برسانند .
گفته می شود که “ال لوکو متئو” خواننده کولی از حدود سال ۱۷۸۰ میلادی این شیوه خاص را مورد استفاده قرار میداده است . انواع قدیمی بولریاس نسبتاً آهسته بوده و به علت ریتم مشخص و ضربهای کاملاً تاکیدی آنها “Bulerias ah Golpe” نامیده می شوند. دیه گو دل گاستور نوازنده برجسته انواع قدیمی بولریاس بود. از نظر لحن و لحجه این نوع بولریاس بیشتر به فرمهای واسطه ای مثل “Solea por Bulerias”شبیه می باشند تا به فرمهای بسیار سریعتر که اخیراً ابداع شده اند.
در تضاد با بولریاسهای سریع که سرشار از شادی و هیاهو می باشند،لهجه های قدیمی این سبک می توانند پر از احساساته کاملاًجدی و یا حتی غم انگیز باشند. بولریاسهای تند که به علت دارا بودنریتمی روان وموضون “Bulerias Ligadas”نامیده می شوند،امروزه به عنوان ترانه هایی شاد و اغلب مزاح آمیز از محبوبیت خاصی برخوردار شدند که هم برای همراهی رقص در جشنها و اعیاد و هم برای تکنوازی مهیج مورد استفاده قرار میگیرند.
شیوه نوازندگی گیتار برای اجرا بولریاس حتی نسبت به ده سال پیش هم تغییرات زیادی کرده است. گر چه کمپاس آن به طور کلی باقی مانده است اما به علت استفاده از راسگوادوهای جدید در مقدمه،سنکوپها و ضد ضربهای پیچیده تر و همچنین هارمونی های جدید که از موسیقی Jazz مشتق شده اند،اهجه بولریاس تا حد چشمگیری متحول شده است.
بولریاس با ضرب تند و ریتم قطعهای که دارد همیشه یک پایان با شکوه به حساب می آید و هیچ چیز نمی تواند جانشین آن شود. قطعی با سولئارس شروع می شود با آلگریاس ادامه پیدا میکند و معمولاًبه پایانی منطقی و وسیع خود می رسد. از نظر نوازند گیتار،بولریاس احتمالاً مهمترین دستگاه و در عین حال بهترین فرصت برای نمایش هنر و مهارت در نوازندگی گیتار است.
در واقع این سبک ار اهمیت مرکزی و بنیادی خاصی برخوردار بوده و می تواند در حیطه خاص خود به اشکال گوناگونی آشکار گردد. بولریاس را میتوان به سه گروه تقسیم کرد:
۱- بولریاس آوازی- این دسته از بولریاسها کاملاً قابل تشخیس هستند،به خاطر اینکه توقف ریتم آنها بسیار شبیه به سولئارس است.
۲- بولریاس برای رقص- این بولریاسها دارای تمی سرزنده و بشاش با ریتمهای سخت هستند.لهجه و تاکید در این بولریاسها مطابق با شیوه ایست که توسط رقاصها معین میشود.
۳- بولریاس برای تکنوازی گیتار- در این گروه بولریاس گیتاریست آزادی کامل برای تفسیر و بداهه سازی دارد و او می تواند آن را تند تر و یا کند تر، مطابق با سلیقه و تکنیک ویژه خودش بنوازد.
منبع:هنر مرموز فلامنکو – نگار نیک اندام
Related posts: