۱۳۸۹
در نظام الفبایی به تبعیت از تئوری موسیقی یونان باستان, و کوک سازهای آن زمان, نت لا مبدا مبدا قرار گرفت و نت ها بر طبق همان تئوری با هفت حرف آغازین الفبای لاتین, نامگذاری شدند:
A B C D E F G
سل فا می ر دو سی لا
این نظام را کشورهای انگلیسی زبان ( انگلستان و آمریکا ) و آلمانی زبان ( آلمان و اتریش ) پذیرفته اند و به کار می برند. اما میان این دو گروه کشورها, اختلاف هایی در نحوه نامگذاری به چشم می خورد :
در کشورهای انگلیسی زبان نت سی با حرف B نمایش داده می شود ولی در کشورهای آلمانی زبان نت سی بمل با B و نت سی با حرف H نمایش داده می شود. بنابراین نظام الفبایی نت ها در کشورهای آلمانی زبان به صورت زیر است:
A B C D E F G H
سی سل فا می ر دو سی بمل لا
در زبان انگلیسی, مانند فرانسه و فارسی , نام نشانه های تغییر دهنده را جدا از نام نت و پس از آن ادا می کنند. در این زبان دیز را Sharp , بمل را Flat , بکار را Natural , دوبل دیز را Double Sharp و دوبل بکار را Double flat گویند.
در زبان آلمانی نشانه های تغییر دهنده به صورت پسوند ( و بنابراین هجایی ) تلفظ می شوند و به این ترتیب که اگر جلوی نتی قرار گیرند. اگر نت دیز باشد هجای is – پس از نام الفبایی نت ادا می شود. ( مثلاً فا دیز : Fis ادا می شود ) و اگر بمل باشد هجای es – پس از نام نت قرار می گیرد. ( مثلا می بمل : Es و ر بمل : Des ادا می شود )
نکته اینکه در زبان آلمانی سی بمل هیچ گاه Hes نامیده نمی شود و B نامیده می شود.
دیز ( # ) : اگر جلوی نتی قرار بگیرد صدای آن نت را نیم پرده بالا می برد DIESIS
اگر جلوی نتی قرار بگیرد صدای آن نت را نیم پرده پایین می آورد : ( b ) بمل BEMOLL
سری :اگر جلوی نتی قرار گیرد صدای آن نت را ربع پرده بالا میبرد SORI
کرن :اگر جلوی نتی قرار گیرد صدای آن نت را ربع پرده پایین می آورد KORON
بکار :اگر جلوی نتی قرار گیرد تاثیر علامات گذشته را خنثی کرده و صدای نت را بحالت اولیه بر میگرداند BECARRE
Related posts: