20040323172808guitar66 گزارشی از روزنامه گاردين درباره موسيقی راک گزارشی از روزنامه گاردین درباره موسیقی راک در ایران :تک نوازی های روزافزون گیتار و ملودی های به یاد ماندنی کلاویه بیش از اینها مدیون پینک فلوید و دیگر الگوهای موسیقی راک بریتانیایی دهه ۱۹۷۰ هستند.

اما در حالی که اعضای گروه”نوریک میساکیان” با ستارگان موسیقی راک رقابت می کنند بعید به نظر می رسد راه آنها را در شهرت و موفقیت جهانی دنبال کنند. علی رغم ممنوعیت رسمی، این گروه که به عنوان یکی از صدها گروه موسیقی راک ایران قد علم کرده، هرگز نتوانسته حتی در کوچکترین فضاها اجرای زنده را تجربه کند.

گروه چهار نفره میساکیان امید امرار معاش از طریق این موسیقی را از دست داده است. اکنون آنها در تلاشند با گرفتن مجوز برای پخش آلبوم جدیدشان محدودیت های فرهنگی و اداری که آنها را از مخاطبینشان دور نگه داشته است بشکنند.

آنها این تلاشها را در مقابله با بی اعتمادی مقامات حکومتی ایران که موسیقی راک را سمبل انحطاط غرب و مخالفت سیاسی می دانند پیش گرفته اند.

میساکیان، ۳۴ ساله، رهبر گیتاریست گروه و ترانه سرا، گفت: “ما مخالف جریان شنا می کنیم. مشکلات زیادی در گرفتن مجوز برای پخش موسیقی داریم و اغلب گروهها دست از تلاش می کشند. اما ما تسلیم نمی شویم. آنچه که برای ما مهم است موضوع مالی نیست بلکه پشت سر گذاشتن محدودیت هاست و اطمینان خاطر از اینکه آلبوم در فروشگاههای موسیقی موجود است.”

وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تاکنون آلبوم ده قطعه ای این گروه با عنوان انگلیسی “ردپای روح” را رد کرده است، اعتقاد این وزارتخانه بر این است که موسیقی راک غربی محصول معتادان مواد مخدر است.

گروه موسیقی اوهام از جمله گروه های موسیقی راک ایرانی است که برای کسب مجور انتشار آثارشان با مشکل مواجه بوده اند

گروه میساکیان با حالتی سرسختانه مجدداً خواستار کسب مجوز شده است. این اقدام آنها آزمایش مهمی برای فضای فرهنگی دوره ریاست جمهوری احمدی نژاد به شمار می رود. تهیه کننده این آلبوم در تلاش است مقامات را متقاعد سازد که اهداف آنها صرفاً موزیکال و نه سیاسی است.

20050823164919rock گزارشی از روزنامه گاردين درباره موسيقی راکاین آلبوم محصول دو سال و نیم تدوین و ضبط در استادیوم زیرزمینی بسیار کوچک در تهران است. قصد گروه بر این است که اگر این آلبوم مجوز رسمی دریافت کند، آن را در قالب DVD در اروپا، امریکا، کشورهای خلیج و همچنین فروشگاههای ایران توزیع کنند.

بدون کسب مجوز هرگز امکان اجرای روی سن وجود نخواهد داشت. فقط هنرمندانی که مجوز انتشار CD دارند می توانند مجوز اجرای زنده روی سن بگیرند. ادوین مارکارین، ۳۰ ساله و نوازنده باس، می گوید: “امرار معاش از طریق موسیقی راک در ایران غیرممکن است. ما به خاطر خودمان می نوازیم. این کار هنر به خاطر هنر است.”

مشکل این گروه مشکل دهها گروه راک در سرتاسر ایران است. فقط تعداد معدودی از این گروهها موسیقی خود را وارد بازار کرده اند.
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تمامی محتویات موزیکال و غنایی آلبوم های پیشنهادی را بررسی می کند. برای کاهش سوءظن این وزارتخانه برخی گروهها همانند گروه نوریک میساکیان آهنگها را بدون اشعار تدوین می کنند. اما وزارت ارشاد، که رسماً موسیقی راک را در گروههای مجاز موسیقی به رسمیت نمی شناسد، اغلب چنین کارهایی را مغایر فرهنگ ایران می داند.

برخی هنرمندان به منظور توزیع محصولات خود با تأسیس وب سایت به اقدامات وزارت ارشاد واکنش نشان داده اند. برخی دیگر نیز که از اعطای مجوز برای اجرای زنده محروم شده اند کنسرت های پنهانی در مکانهای موقتی همانند منازل شخصی یا پارکینگهای زیرزمینی به راه می اندازند و بدین ترتیب در صورت دستگیری ریسک شلاق را به جان خریده اند.

با این وجود به نظر نمی رسد این محدودیت ها مانع از فعالیت هنرمندان شده باشد. مسابقه ای که توسط وب سایت غیررسمی فرهنگی، Tehran avenue، برای یافتن نویدبخش ترین موسیقی های جدید ایرانی برگزار شده است ۸۶ شرکت کننده داشته است که بیش از ۸۰% آنها گروههای راک هستند.

موسس وب سایت سهراب مهدوی می گوید: “اکثر این گروهها زیرزمینی هستند که شانس کمی برای انتشار آثار خود دارند اما تعداد آنها رو به افزایش است. این امر معقولانه است. نسل جوان ایران باماست. حدود ۷۰% درصد جمعیت ایران زیر ۳۵ سال هستند و بیشتر آنها به موسیقی راک گرایش دارند.”

گرایش به این نوع موسیقی از زمان انقلاب ۱۹۷۹ که همه موسیقی ها به استثنای آهنگهای انقلابی و مذهبی را ممنوع کرده است نمایانگر تغییر چشمگیری است. بعد از اینکه آیت الله خمینی موسیقی سنتی محلی را آزاد کرد، این ممنوعیتها تاحدودی لغو شدند.
راک که موسیقی شناخته شده قبل از انقلاب بود در دهه ۱۹۹۰ با روی کار آمدن هاشمی رفسنجانی و محمد خاتمی بار دیگر ظاهر شد.

نتیجتاً آلبوم های متعددی از موسیقی های ممنوع هنرمندانی چون دوید بووی، لد زپلین و ریدیوهد به طور قانونی در دسترس مردم قرار گرفتند. اما ممنوعیت اسلامی در خصوص صدای خوانندگان زن از انتشار آلبوم های مدونا و آبا خودداری کرده است.

منبع : بی بی سی

این مطلب را به اشتراک بگذارید:
cloob گزارشی از روزنامه گاردين درباره موسيقی راک viwio گزارشی از روزنامه گاردين درباره موسيقی راک twitter گزارشی از روزنامه گاردين درباره موسيقی راک facebook گزارشی از روزنامه گاردين درباره موسيقی راک google buzz گزارشی از روزنامه گاردين درباره موسيقی راک google گزارشی از روزنامه گاردين درباره موسيقی راک digg گزارشی از روزنامه گاردين درباره موسيقی راک yahoo گزارشی از روزنامه گاردين درباره موسيقی راک

Related posts:

  1. بررسی موسیقی Anathema
  2. بررسی موسیقی Phil Collins
  3. درباره «استیوی ری وان»
  4. درباره آلبرت کینگ : سلطان چپ دست
  5. درباره‌ی زندگی و آثار تام ویتس
  6. درباره «چاک بری»
  7. درباره جان مک لافلین
  8. ۵۰ سال Kind of Blue، پرفروش‌ترین آلبوم موسیقی جاز
  9. Quiet Boom گروه راک ایرانی
  10. اسکار موسیقی فلامنکو