اختصاصی خانه گیتار ایران
“Esperando verte-2009″ جدیدترین آلبوم نینا پاستوری (Nina Pastori) است. یازده ترانه ی جدید با فضا و تمی کاملا فلامنکو که شامل تانگو، مینرا، بولریاس، الگریاس و فاندانگوهایی است که همگی در سبک شخصی خواننده می باشد. دوازده سال فعالیت حرفه ای وانتشار هفت آلبوم وبیش از۱،۲۰۰،۰۰۰ نسخه فروش ، از وی خواننده ای موفق در این زمینه ساخته است. بی شک او یکی از بهترین هنرمندان در سبک خودش یعنی پاپ- فلامنکو می باشد. وی در رابطه با آلبوم جدیدش می گوید : ” من این آلبوم و فلامنکو را دوست دارم و این کار را در نهایت سادگی و بی آلایشی و عشقم ضبط کردم.”
آلبوم “Esperando verte” با ترانه ی ” Capricho de mujer” که ترکیبی است از فضای رومبا- تانگو با حس و شمه ای از دریا و بارهای ساحلی ، همراه با کادانس های برزیلی bossa، آغاز می شود. در ادامه شاهد ضرب های قوی تر و در پایان هم با هم آوازی کوبنده و شدیدی مواجه می شویم.
آلبوم با ترانه ی “pintare de azul” ادامه می یابد، ترانه ای که با آواز کرال که تنها با ریتمی از کف زدن ها (پالماس)همراهی می شود. از ویژگی های این ترانه، انتقال به بولریاس، هارمونی های مدرن، فقدان آکورد کلاسیک و همراهی گیتار و کاخن می باشد. شاهد اجرایی جذاب از نینا پاستوری یا در حقیقت اجرایی ناب از فلامنکو در این ترانه هستیم.
سپس ترانه ی ” Amores y besos” که با ظرافت تمام و در نهایت زیبایی و با همراهی قاشقک هایی که ریتمی یکنواخت و زمینه ای را که در فلامنکوی مدرن غیر معمول است ، ارائه می کنند، اجرا شده است. روند هم آوایی ها و بعضی زهی ها، حال و هوای شاعرانه و غزل گونه ای را به گیتارها می بخشد.
ترانه ی” Esperando verte” که نام آلبوم هم برگرفته از همین ترانه است، باری دیگر گیتارهای فلامنکو را با پرکاشن های برزیلی پیوند می زند و این عامل قطعه را از لحاظ ریتمیک غنی کرده و اساسا ملودی محبوب و الهام گرفته و اصوات هارمونی اصیل ، این آهنگ را به یکی از بهترین ها در این آلبوم تبدیل کرده است.
گوش کنید :
ترانه بعدی “Vagabundo” ، ترانه ای درخشان و اصیل، با مقدمه ای از پیانو، که نوعی سنت شکنی و تحول در به کارگیری زیرکانه ی سازها است و حضور نینا پاستوری پیشاپیش همه ی عوامل.
“Lo facil yo no lo quiero” فلامنکوی ناب است. سولئایی که در آن اجرای نینا پاستوری با نوازندگی کامل و بی نقص گیتار Diego del Morao همراهی می شود.
“Somos marineros” ، شادی بخش، سبک وقدرتمند با درخشندگی ساده و بی آلایش می باشد. با پایان ارکسترالی ظریف و کلاسیک و جنبشی که این هنرمند را از سن فرناندو از زمان حضورش در سال ۱۹۹۵ ، به رمزی از فلامنکوی مدرن تبدیل کرده است.
در بخش پایانی این آلبوم،“Viento de la tierra mia” بازگشتی دوباره به بولریاس با اصوات دنیوی و سرورانگیز از فخروغرور اندلسی می باشد.
به خاطر نقشش در “La fuerza que me guia” ، وی اساسا به ترانه ای قلبی وخالصانه باز می گردد.
“Me he vuelto a levanter” با پیانو آغاز می شود و یکی از آن ترانه هایی است که نینا را در زمره ی هنرمندان برترقرار می دهد.
گوش کنید :
Me he vuelto a levanter
“Dentro de mi Corazon” آلبوم را در نتی شگفت انگیز به پایان می برد، با ضربی اغلب دیسکومانند که یادآور رومبا-پاپ های دهه ی ۷۰ مثل “Tu me camelas” و صدای Cano Roto می باشد. این شاد ترین و پرجنب و جوش ترین ترانه ی آلبومی است که سکوت دوران آهنگسازی نینا و زمانیکه وی در حال استراحت و انتقال و گسترش موسیقی اش به شیلی، آرژانتین، مکزیک، کلمبیا، ونزوئلا و پرو بود را شکست وتولدی دوباره و عاملی است که این آلبوم را متمایز می کند.
گوش کنید :
Related posts: