اختصاصی خانه گیتار ایران
دومین آلبوم سولوی نوازنده اهل کاتالون ، اثری طویل که فراتر از رویه کلاسیک ( با گیتار کلاسیک اشتباه نشود ) است. جستوجویی در جریانهای با اهمیت.
دانلود کنید :
بولریاس-Diapason
* از زمانی که اولین آلبوم شما Complices اکران شد هفت سال می گذرد ، چرا بیرون آمدن آلبوم دوم این همه طول کشید؟
* حقیقت این است که من از زمان انتشار آلبوم Complices دست از خلق قطعات بر نداشتم. در میان کارهای دیگری چون ؛ تهیه کنندکی که کار مشکلی است واز نظر روانی خسته کننده ، ضبط با میگوئل پوودا و دکوئنده ؛ که این ضبط ها به نوعی آلبوم های من هم به شمار می آید ، به دلیل کار و تلاش برای تصنیف بر روی گیتار ، تهیه کنندگی و هرچیزی که در آن به عمل آمد که واقعا شما را خسته می کند. همچنین برای شرکت روستروی بارسلونا نیز آهنگ سازی کردم و پس از آن برای موزیکال ” Tarantos ” که یکی از کارهایی بود که خیلی وقت من را گرفت. تمامی اینها طی این چند سال انجام گرفت ، صرف نظر از اجراهای زنده و سفر سالیانه به ژاپن که در آنجا هدایت و تولید موزیکال برای نمایش شوجی کوجیما را بر عهده دارم.
* هیچکدام کار کوچکی نیستند.
* حقیقت این است که ( پس از این ) شما انرژی برای خلق آلبوم گیتار ندارید . اما آنچه من در طول این سالها انجام می دادم تولید اندک اندک نغمه ها بود و زمانی که کل آن ها را دیدم تصمیم به ضبط آلبوم گرفتم . اینطور نبود که کارهایی را که انجام می دادم کنار بگذارم و به آهنگ سازی برای آلبوم به پردازم . نه ، زیرا این کار زمان زیادی می گرفت به همین دلیل این کار اندک اندک صورت گرفت.
* رویه ضبط چگونه بود؟
* در اوایل سال ۲۰۰۷ توافقی با یک استودیو انجام دادم – نه با یک کمپانی ضبط ، چون می خواستم تولید آلبوم را در وقت اضافه ای که داشتم انجام دهم . شروع به پیاده سازی آلبوم کردم ، تکه تکه. به شکل ترک و با همکاری به پیش رفت . آلبوم شروع به شکل گرفتن کرد تا زمانی که ده قطعه به پایان رسید . در ابتدا قصد داشتم نه قطعه را از میان آنها انتخاب کنم اما در پایان نتوانستم هیچکدام را کنار بگذارم . در واقع این آلبومی طولانی با گیتار است که روند معمول اینطور نیست.
* در هنگام گوش کردن ، به سرعت پیچیدگی زیاد اجرای سازی احساس می شود….
* بله – این یک کار پر جزئیات است . برای اینکه آنها ( منتقدین ) از من خطایی نگیرند و برای اینکه نگویند بعد از این همه مدت فقط سی و پنج دقیقه کار انجام دادم . این آلبوم پانزده دقیقه بلندتر از روند معمول است . نمی خواستم این بخش را حذف کنم و برای آلبوم بعدی نگه دارم تا دوباره برای خلق چیزی نو تلاش کنم. کی می دونه دوباره کی ضبط می کنم. ممکن سه یا پنج سال طول بکشه . بسته به حالت ذهنی ام دارد. اگر نشانه ها به سرعت بیرون بیایند یا اینکه الگوی قبل را پیش بگیرم. در حال حاضر من در حال تهیه آلبومی برای یکی از اقوام ، مونیکا ناوارو هستم که منتظر میکس هستیم و این داستان دیگری است.
* شما چطور قطعات را تصنیف می کنید؟
* این کار را بصورت طبیعی انجام می دهم. گیتار را چنگ می زنم و ایده ها بیرون می جهند من آنها را گسترش می دهم ، فکر می کنم مثل اغلب مردم ، اول ایده است بعد شما با گسترش دادن به آن شکل می دهید . گهگاهی هم که این ایده ها کار به جای نمی برند فقط به صورت ایده باقی می مانند . به خاطر اینکه چیزی از آب در نمی آید ، یا شما آنطور احساس نمی کنید و یا شاید آن روز ، روز شما نیست ، نمی دونم.
* چطور از Complices به این آلبوم رسیدید؟
* فکر می کنم چیز مشابهی را عرضه کردم اما با رشد و کمال بیشتر با پایداری بیشتر . فکر کنم شنوندگان بیشتر آن را درک کنند. فکر می کنم در هر حسی رشد کردم ، حس ریتمیک ، ملودیک . من اینطور حس می کنم . البته نمی خواهم از آلبوم قبلی چیزی بکاهم . هنوز بعد از گذشت هفت سال از آن خوشم می آید ، این موضوع جالبی است چون اغلب گیتاریست هایی که من با آنها بودم زمانی که به کاری از گذشته خود گوش می دهند، از آن خوششان نمی آید. نمی دانم چرا ولی زیاد به کارهای که انجام می دهم گوش نمی دهم. در زمان ضبط به آنها گوش می دهم تا ببینم مناسب هست یا نه ، نه برای لذت بردن بلکه برای پیدا کردن خطا . بعد از پایان کار دو یا سه مرتبه به آن گوش می دهم و همش همین است . تا زمان اکران دیگر به آن گوش نمی دهم.
* آیا از خودتان خیلی انتقاد می کنید ؟
* بله – البته . به این دلیل که سعی می کنم کارم به بهترین شکل بیرون بیاید و برای آنکه کمترین خطای ممکن در آن وجود داشته باشد . چه از آن خوشتان بیاید چه نیاید مهم نیست ، مهم این است که این یک خطا است. ممکن است چیزی در کوک باشد که آن را حس نکنید یا چیزی در ریتم. سعی می کنم هرچیزی که شنیده می شود به شکل خوبی باشد. وبالاتر از اینها برای ایجاد فضای همکاری با دیگر موزیسین ها که با من هستند. می خواهم کار بصورت تیمی باشد و زمانی که Rai اجرا می کند برای همکاری است نه بصورت اجرای نتی نوشته شده . برای این است که به من ایده دهد ، انرژی دهد و نمونه خودش را به من بدهد . در هر حالت ، زمانی که به استودیو می روم ضبط هرگز بسته نیست . معمولا هفتاد و پنج درصد بسته شده و بیست و پنج درصد باز و آزاد است. زمانی که یک آهنگ پایان می یابد آن چیزی نیست که از ابتدا می خواستم .
* تیم موسیقی تماما افراد برگزیده ای بودند
* در مورد کارلس بناونت چیزی ندارم بگم که ندانسته باشد. او یک غول است . موسیقیدانی است که من و او در آلبوم های دیگران با هم همکاری داشتیم اما نه در آلبوم خودمان. اما در اینجا موفق به ضبط با هم شدیم که واقعا مهیج بود . من هم قطعه ای در آلبوم جدید او که به زودی بیرون می آید اجرا کردم ، این یک مبادله بود. Elisabeth Gex ( نوازنده ویولا ) برای سالها است که با من کار می کند گرچه در دنیای فلامنکو چندان شناخته شده نیست. به این دلیل که او از موسیقی کلاسیک آمده و اهل آمریکا است. او زنی با انرژی بسیار و شجاع است و من از روش نوازندگی او خوشم می آید. Rai موسیقیدانی اهل بارسلون است که نوازندگی او باور نکردنی است . او از جز آمده و بیشتر از هرچیز عاشق تجربه و آزمایش است او از این کار لذت می برد و باعث لذت ما هم هست. El Salao جوانی است که شناخته شده نیست و در تانگو خوانده است. ازش خوشم می آید اما جوانی اهل ئولوا است که چندان پرکار نیست. فکر می کنم یک جواهر است. لحظات درخشنده ای دارد ، از دیوانگی ، از اجراهای شگفت انگیز! . بعضی وقت ها فکر می کند که من به خاطر کارهایش او را می کشم. اما این حالتی است که نوابغ دارند. و کلا مردم او را درک نمی کنند. در فاندانگو ، El Londro و Monica می خوانند که در دنیای هنری بهتر شناخته شده اند و من می خواستم به آنها کمک کنم تا بیشتر شنیده شوند. Roger پرکاشنیست فوق العاده ای است. Isaac ( پرکاشین )هم پدیده ای است. در این آلبوم همچنین اجرای باسی از Javi Martin و Kiflus وجود دارد و کنترباس توسط Rai Ferra . آنها موزیسین های شگفت انگیزی هستند و مهم چیزی است که در این آلبوم ارائه داده اند نه اینکه چطور از آنها نام برده می شود. زمانی که آنها با برچسب های بزرگ بیایند دیگر درست به کار گرفته نمی شوند و این مسئاله ای اجتناب ناپذیر است.
* بعضی از آنها تاثیراتی از موسیقی های دیگر دارند. این موضوع چه اثری بر شما دارد؟
* بله – اما آنها سوپر حرفه ای هستند . می دانند چطور وفق پیدا کنند ، می دانند چطور همراهی کنند و چطور گوش دهند. بسیار مهم است که بدانید چطور گوش دهید و بدانید کدام جمله ، جمله آخر است. این موضوع را مشابه همان مبحث خلق طبیعی قطعه رها می کنم. من به موسیقی که دوست دارم گوش می دهم . فکر می کنم در کنار هر سبکی موسیقی خوب یافت می شود و تنها چیز مهم برای موسیقیدان خوب بودن است. به هرچیزی که گوش دهید ، زمانی که گیتار را بر می دارید ناخودآگاه ظاهر می شود. مثل همین چیزی که دارد اجرا می شود اگر به دقت به این پیانو ( که در کافه تریایی که هستیم اجرا می شود ) گوش کنید ، بعدها ممکن است آن را با گیتار بنوازید و یا چیزی اتفاق بیفتد . این همان حالتی است که گاهی ملودی خاص شما را به یاد دیگری می اندازد. این راه جذب کردن چیزی برزیلی ، جز ، فوژن ، سول ، تانگوی آرژانتینی و…. است ، هر نوع موسیقی.
* خطری برای فلامنکو نیست؟
* آلبوم من یک آلبوم کلاسیک گیتار نیست. هرکس آگاه نباشد اشتباه کرده است. آلبوم مملو از فوژن است . با نکات ظریفی از دیگر نوع های موسیقی پر شده است، با آکورد ، با هارمونی و… و با سازهایی که به فلامنکو ربطی ندارند. بطور مختصر، من بطور مطلق چیزی را اجبار نکردم و موسیقی که در اینجا وجود دارد را دوست دارم چه برای گوش دادن و چه برای نواختن و البته من سولوی گیتار را دوست دارم. کی میدونه ، ممکن است در آلبوم بعدی مسیر دیگری را بروم
Related posts: