در مارس ۱۹۶۴ , شبی پس از یک مراسم گاو بازی در آرلز, پیکاسو یک کولی متولد شده در جنوب فرانسه را در حال نواختن گیتار دید و اعلام کرد آن مرد برتر از آن است که من هستم. آن کولی ریچارد بالیاردو بود که بعدها نزد دوستان و خانواده خود عنوان مانیتاس دوپلاتا (Manitas de plata – مردی با دستان نقره ای) مشهور گردید.
او در سال ۱۹۲۱ در یک کاروان در Séteمتولد شد و رشد نمود. هر سال وقتی کولی ها به زیارت سن مری می رفتند او که به کناری ایستاده بود بر جسته تر از دیگران مینمود اما هیچ کس- حتی خود بالیاردو- تصور نمیکرد که وی جانشین سلطان موسیقی کولی ها جنگو راینهارت باشد.
در آن هنگام جنگو زنده بود و تا مدتها پس ار مرگ هم با ارشدیت و احترامی که در دنیای کولی داشت جایگاهش بلا تصدی ماند و تقریبا ده سال پس از آن بود که مانیتاس موافقت کرد تا در مجالس عمومی بنوازد. یک ضبط اولیه که بودن اجازه او انجام شده بود موجب گردید تا نامه ای از ژان کوکتو دریافت کند.
نامه ای که ضمن آن مانیتاس (( آفریدگار موسیقی)) نامیده شده بود. نمایشگاه عکسهای دوست او لوسین کلرگو در نیویورک موجب شد تا دوران هنری مانیتاس قطعی گردد.
در این نمایشگاه یکی از تحسین کنندگان امریکایی از روی یکی از عکسها او را شناخت و نهایت تلاش خود را به عمل آورد تا او را متقاعد کند که چند برنامه ضبط نماید. بالاخره مانیتاس پذیرفت و در نتیجه سیلی از مدیران اجرایی برنامه های هنری به سویش روانه شد که یکی از آنها قرار دادی برای اجرای سه کنسرت در (کارنگی هال نیویورک) به همراه داشت در نیویورک این کولی بی سواد که در طول زندگی حتی یک نت موسیقی نخوانده بود رفت تا دنیا را تسخیر کند.
از آن زمان مانیتاس در تمامی ۵ قاره جهان و در مقابل بزرگترین زنان و مردان روزگار نوازندگی کرده با بزرگترین ستارگان سینما – تیاتر و واریته های مشهور روابط دوستانه ای بر قرار نموده , و در نیویورک مراسم جشن سالانه اعلامیه حقوق بشر سازمان ملل نمایندگی اروپا را به عهده داشته است.
مراسمی که در آن سالوادوردالی نیز حضور داشت و میخواست ببیند که این کولی کاتالانی ( یک کاتالانی همچون خودش) چگونه کاتالان را به ملل متحد معرفی میکند. این کولی کاتالانی را که در جوانی برای گذراندن زندگی گدایی میکرد و اکنون در بزرگترین پایتخت های جهان – در جشن های بزرگ نیکوکارانه – نقش عمده ای را بر عهده گرفت. مانیتاس از سال ۱۹۶۷ روس کره خاکی در حال سفر بوده است , با همراهی گروه بزرگی از مردمش و یا گروه کوچکی از دوستان و خانواده. موسیقی برای او زندگی است.
او هنرمند بی خزانی است که بر بزرگترین صحنه های جهان گام نهاده, نه با بی میلی که با اشتیاق نفوذ به درون جمعیت انبوه شنوندگان ( همانند جمعیت ۷۰۰۰ نفری در آلبرت هال لندن), برای نواختن در پای دختر جوان زیبایی که از دور در نظر گرفته, برای کودک تماشاگری که بیتابی میکند یا برای افلیجی که در انتهای تالار بروی ویلچر نشسته است.
مانیتاس ضبط های بی شماری ارائه کرده است که هریک واقعه شگفت انگیزی است حتی برای کسانی که او را به خوبی میشناسند زبان بین المللی انگشتان هنرمند او به وی اجازه داده اند که از هر مرزی عبور کند و به امریکا, نیوزلند, ایتالیا, سوئد, فنلاند, بلغارستان, اسرائیل, سنگاپور, برلن, لندن, مونترال و …برود.
منبع : موسیقی به سبک اسپانیا از محسن عنقابی
هیچ مطلب مرتبطی وجود ندارد