اختصاصی خانه گیتار ایران
مکن است فکر کنید این موضوع مهمی برای گفتن نیست ولی جالب است بدانید که تعداد بسیاری از مردم وقتی می خواهند موسیقی یا رقص اسپانیایی را توصیف کنند از لفظ فلامینگو استفاده می کنند. در ذهن اینگونه افراد باید ارتباطی میان پرنده ای گرمسیری و موسیقی کولی های اندلس باشد. اما تنها می شود به این فکر کرد که این ارتباط چه ممکن است باشد. شاید اگر من بتوانم پزشکم را در افزایش داروهایم متقاعد کنم ، کم کم بتوانم قضیه ی این تجارت فلامینگو را بفهمم!
اما خیلی نمی شود روی تفکر عام سخت گیری کرد چون بیشتر سرزنش ها برای اینگونه نظریات عجیب متوجه تعاریف نادرستی چون این نمونه می باشد : ” لفظ فلامنکو از جمع فلامینگو مشتق شده. حرکاتی که در حین رقص ایجاد می شود مشابه حرکاتی است که به وسیله ی آن پرنده ی زیبا و ظریف ایجاد می شود.”
حتی فرهنگ لغت Encarta چنین اشتباهات احمقانه ای را منتشر کرده است. بر اساس تحول و تغییری عجیب در منطق، کلمه ی کهن هلندی “Vlaming” (با ریشه ی فرضی لاتین) به صورت تئوریک، منشا پیدایش دو کلمه ی کاملا متفاوت فلامنکو و فلامینگو شناخته شده است.در نتیجه ، شباهت فونتیکی این دو کلمه منجر به ایجاد مشکل و ایرادی در زبان شناسی می شود که نمی توان از آن فرار کرد.
ناخوشایند ترین جنبه ی این قضیه این است که وقتی شخصی یکبار یاد گرفت کلمه ای را به نوع ودر جای خاصی به کار برد، تا آخر عمر آنگونه در ذهنش باقی می ماند. مثلا: می دانم که بعضی افراد به”something” اشتباها “sumfink” می گویند.این کلمه ی اشتباه و خلاف قاعده مشابه زبان درهم خیابانی است که به عنوان انگلیسی در چت روم ها و فروم ها رایج است.
در واقع، فلامینگو هنوز هم به معنای پرنده ی صورتی گرمسیری است و معنای دیگری هم نمی تواند داشته باشد. بر اساس تجربه، متوجه شده ام که تلاش برای آموزش فرد به منظور به کار بردن کلمه ی فلامینگو به جای فلامنکو فایده ای ندارد.بهترین توصیه ام این است که نفس عمیقی بکشید و مسیرتان را عوض کنید چون شما هم صحبت درستی انتخاب نکردید. یک فلامینگو بسیار زیباست، بهتان قول می دهم ولی او هیچگونه سررشته ای در رقص با کمپاس ندارد.
– افرادی که می گویند فلامینگو در حالیکه منظورشان فلامنکو است.(البته خیلی بیشتر از این موارد است.)
سم گیتار فلامینگو را روی زانوهای پدربزرگ کوبایی اش فرا گرفت.
… لذت فوق العاده با گیتار فلامینگو…
دنیای کهنی دارد حال و هوای فلامینگو که شما را به خیابان های مادرید می برد…
… در حالیکه به آرامی گیتار فلامینگو می نوازد.
خودنمایی و جولان گیتار فلامینگو، و ریتم های جذاب.
سرگرمی ها: اسکی، مطالعه، گیتار فلامینگو-Brownsville City Attorney
شور و هیجان و شلوغی گیتار فلامینگو، حال و هوای هاوایی دارد.
یک ساعت گیتار فلامینگو بزنید. فقط ۵ دلار. بدون تمرین… فقط بنوازید.
آخرین باری که به یک کولی که اشاره به یک فالستای فلامنکو با عنوان “lick” یا “riff” داشت، گوش کردم را به یاد نمی آورم. من تازه فهمیدم که یک آکورد قوی چیست. اکنون می فهمم که چرا موزیسین های “tuff” در گروه های شلوغ و پرهیجان، گیتار را به دور رانشان آویزان می کنند.
– احساس عامه
اینکه فلامنکو برای متوسط افراد در شهری بزرگ به چه معناست تا حدی مبهم و گیج کننده است. جدای از تلفظات اشتباه و معمول کلمه، مثل فلامینگو، فلامینکو یا فلامنگو، بسیاری از افراد همان عقیده ی تثبیت شده ی خودشان را در این که ” فلامنکو چیست؟” دارند. برای مثال، آیا تا کنون اصطلاح ” فلامنکوی اسپانیایی” را شنیده اید؟
من بارها آن را شنیده ام ولی هرگز مفهومش را درک نکردم.به نظرم در اثر آشفتگی ذهن یا استفاده از مواد مخدرممکن است به جنین تصورات احمقانه ای برسید!!!.” چه انواع دیگری از فلامنکو وجود دارد؟؟؟” مثل این است که بگوییم کانگوروی استرالیایی یا برج ایفل فرانسوی!!! متاسفم، این برای من مثل صدای سوت گچ روی تخته سیاه دلخراش است.
وقتی شما یک شوی فلامنکو را با یک گروه رقص یا دو نفر رقصنده اجرا می کنید، حضار و مدیر برنامه تردیدی در آنچه انتظار دارند، ندارند چونکه یک گروه رقص با لباسهای اسپانیایی برنامه اجرا میکنند و این مهر تاییدیست بر یک اجرای فلامنکو!. ولی ترجیح می دهم به روش خودم اجرا کنم. فقط خودم، گیتارم و یک آمپلی فایر کوچک. در گذشته گاهی تلفن هایی از بعضی آژانس ها بهم می شد و ازم می خواستند که در شب” تم اسپانیایی” ، فلامنکوی اسپانیایی برایشان اجرا کنم. قرار داد بدی است. این روزها فقط می گویم نه.
موسیقی مکزیکی ها
در گذشته زمان زیادی را برای اجرای تکنوازی فلامنکو در رستوران ها از دست دادم تنها به منظور کشف این حقیقت که آنچه آنها واقعا انتظار دارند جایگزین سطح پایینی برای یک گروه موسیقی مکزیکی بود.
من موسیقی مکزیکی ها و گیتار زدنشان را دوست دارم ولی نکته این نیست.موضوع این است که من مکزیکی نیستم و این چیزی که من انجام می دهم، نیست.، شخصی که در رویای یکی از اینگونه ” شب های اسپانیایی” است، بی شک در فکر جشنی پرشور و سرورانگیز در سرزمین های جنوب است نه موسیقی اصیل فلامنکو.
آن شخص تصورش از فلامنکو اینگونه است :
فلامنکو را متلاطم ، پر سرو صدا همراه با شلیک گلوله بر روی اسب ،سبیل زاپاتایی و خلاصه سراسرفریاد و جنب و جوش، و شراب و غیره تصور کند. علاوه بر این، مدیر برنامه ممکن است از من انتظار داشته باشد کلاه مکزیکی لبه پهن بر سر بگذارم و به دور میزها در حالیکه آهنگ های عاشقانه یا توریستی چون Viva Espana برای زنان می خوانم، بگردم.
بسیار خوب، صادق باشیم. تزئین یک سالن اجتماع عمومی با پوستر های گاوبازی، گلدان های کاکتوس و قرار دادن چرخ واگن زنگ زده در گوشه ای، به نظرمتصدی آن شاید به نحوی فضای مکزیکی ایجاد می کند.( حتی اگر قرار است آنجا محلی برای اجرای برنامه ای اسپانیایی باشد.) اما اجرای آهنگ های جیپسی کینگز این احساس را به من القا می کند که دارم مهمانی و برنامه را نا امید می کنم. این یک ذهنیت ساده لوحانه است که بگوییم به سختی می توان وجه تمایزی میان اسپانیا و مکزیک قائل شد.آنها می گویند اسپانیا ولی در حقیقت هدف مکزیک است. من کی هستم که بخواهم با این ذهنیت تثبیت شده بجنگم!!!
قسم می خورم روزی با ظاهری ترسناک و تهدید آمیز در حالیکه یکPoncho پوشیدم و کلاهی لبه دار بر سر گذاشتم ، روی صحنه بیایم. مطمئن. موافقم، این هیچ ربطی به فلامنکو ندارد. اما پوستر های گاوبازی و آهنگ های جیپسی گینگز هم ربطی ندارد.
– The Gipsy Kings
همانطور که می دانید، من گاهی ای-میل هایی ازسوی طرفداران جیپسی کینگز دریافت می کنم که هوش از سرم می برد.چه طور جرات می کنم که بگویم جیپسی کینگز هنرمندان فلامنکو نیستند؟ من از گفته هایم دفاع می کنم، و تنها چیزی که خودشان می گویند را تکرار می کنم. اطلاعات موجود در وب سایت جیپسی کینگز ، موسیقی شان را اینگونه توصیف می کند: ” چیزی که جیپسی کینگز امروزه اجرا می کند ، موسیقی کولی و بومی اسپانیایی است که یک گام فراتر رفته ، و فلامنکو- رومبانامیده می شود.در حالیکه ریشه در فلامنکو دارد، ورومباهای up-beatکه ما آنها را بیشتر با اینگونه موسیقی می شناسیم.”
نیکولاس بیشتر به سبک فولکلور چون Cante Jondo گرایش داشت در حالیکه برادرانش رومبا-فلامنکو را ترجیح می دادند که برای رقص مناسب تر وآسان تر بود.هیچ تناقض و مغایرتی میان آنها در قالب گروهی که در مسیر موسیقی پاپ حرکت می کرد، نبود.در حالیکه تازه کار بودند و کارهایشان متشکل از ریتم های کف دار پالماس و وکال های مقطع بود که از جوهره ی اسپانیایی شان سرچشمه می گرفت. نیکلاس توضیح می دهد:”
فلامنکو ، خالص ترین جوهره ی موسیقی ماست- می توانیم آن را با موسیقی جز مقایسه کنیم. فریادها و درد های عمیق جامعه ی ماست. فلامنکو- رومبا بیان محبوب فلامنکو است و … امروزه، با ورود تکنولوژی، پیشرفت ها و انتشارات سریعتر و خوش بختانه، با از بین رفتن تبعیضات نژادی و اجتماعی، طبیعی است که موسیقی ملی و بومی تغییر می کند.”
به بیان دیگر آنها خود اعتراف می کنند که سبکشان ریشه در فلامنکو دارد. این حرف خیلی فرق می کند تا اینکه بگوییم چیزی که آنها اجرا می کنند و می خوانند، فلامنکو است.اگر شما بخواهید از من انتقاد کنید خوب است . اما لطفا حرف من را بد تعبیر و تفسیر نکنید. من اصلا قصد بی ارزش جلوه دادن کار جیپسی کینگز را ندارم. من موسیقی آنها را خیلی دوست دارم.در حقیقت Tonino Baliardi یکی از قهرمانان گیتار من است ولی… این فلامنکو نیست!
Jose Feliciano
Jose Feliciano جایگاه خاصی در قلبم دارد. او یکی از نخستین الگوهای گیتار من ما قبل دهه ی ۶۰ بود و بعضی از آهنگ های او هنوز هم اشک به چشمانم می نشاند.Feliciano به عنوان ” هنرمندی خارق العاده ” توصیف شده. با بیش از ۶۵ آلبوم و ۶ جایزه ی گرمی. با توجه به مرتبه و جایگاهش، قطعا او استحقاق ستایش من را برای تمام این موفقیت های قابل توجه اش دارد، خصوصا از وقتیکه نواختن گیتار را به طور خودآموز فرا گرفت.من فقط دوست دارم این نکته را اینجا متذکر شوم و آن اینکه کلمه ی فلامنکو در هیچ جا ازبیوگرافی او دیده نمی شود.
به شخصه هرگز آهنگی را که بر پایه ی یک کمپاس دوازده ضربی باشد در هیچیک از آلبوم هایی که تا کنون گوش کرده ام، نشنیده ام.البته این چیزها از وقتیکه فهمیدم موسیقی بومی اسپانیایی آن چیزی که بدان شناخته و معروف شده ، نیست، برایم شگفت آور نیست.سعی می کنم این موضوع را به شرکت های ضبط موسیقی و برگزارکنندگان تورها بگویم.
در گذشته آنها نقش بسزایی در انتشار تصورات غلط شان ،با استفاده از هنرمندانی چون Jose Feliciano به عنوان گیتاریست فلامنکو، داشتند.
جیپسی کینگز وقتی وارد موسیقی فلامنکو می شوند، سبک منحصر به فرد خودشان را دارند.آنها فلامنکو را می شناسند و قطعا تصمیمات آگاهانه ای به منظور فعالیت در زمینه ی موسیقی پاپ گرفته اند.اما موج دیگری از هنرمندان وجود دارند که تنها لفظ ” فلامنکو” را روی جلد آلبوم هایشان به کار می برند.اینها مدعیان دروغین فلامنکو هستند.من آلبوم “Nouveau Flamenco” از Ottmar Liebert را برای آغاز “mango Fandango” قبول دارم، پیوندی عجیب میان موسیقی تجاری و موسیقی پاپ لاتین.
بخش عمده ای از این آلبوم ، موسیقی چهار ضربی پاپ است، که در موفقیت های جیپسی کینگز به عنوان سکوی پرش الهام هایشان بوده است. ( امیدوارم خیلی نا مهربانانه به نظر نیاید، ولی کلمات توسط روح بیگانه ای دارند به من منتقل می شوند و من تنها آنها را بر روی کاغذ می آورم.)
من می دانستم که Ottmar Liebert با یک رقصنده که از دوستان من بود در آدلاید زندگی می کند. آلبوم او را شنیده بودم ولی او (رقصنده) هیچ نظر و ایده ای در رابطه با انتظاراتش از آلبوم نداشت.در ابتدا لذت بخش بود ولی بعد از مدتی همه چیز یکنواخت شد، هم ملودی و هم ریتم. پس از گذشت یک ساعت ونیم متوجه شدم که دوستم دارد جلوی خمیازه کشیدنش را می گیرد.
به جلو روی صحنه خم شد و گفت:” کی قرار است کمی موسیقی فلامنکو بشنویم؟” خوب، حدس بزنید. ما عملا در آن شب موسیقی اصیل فلامنکویی نشنیدیم. آن برنامه چیزی بیش از آواز عاشقانه ی شبانه که بخش عمده اش متشکل بود از تکرار یکسری آکوردهای یکنواخت ، نبود.
به خاطر دارم داشتم فکر می کردم ، راه خوبی است که قطعه ای کوتاه اتخاب کنید و با ترفند هایی آن را تبدیل به بلندترین قطعه کنید.هم چنین به یاد دارم داشتم فکر می کردم شاید بخشی از جاذبه ی Liebert فضای ذاتی و بومی موسیقی اش است.نوعی سفر متفکرانه و شناور که برای دور ساختن و بردن شما به فضایی دیگر طراحی شده ، فضایی که هیچ کشمکشی در آن وجود ندارد و همه ی مردم با هم خوب و صمیمی هستند. اینگونه، ایرادی بر آن وارد نیست.
مشکل زمانی پدیدار می شود که شما آگاهانه بدان گوش می دهید و سعی در آنالیز اصل و جوهره اش دارید.در این مورد، سعی می کنم ارتباط و پیوند فلامنکو را بیابم و همیشه در انتها به درختان نارگیل و رد پاهای روی شن های ساحل می اندیشم.در این برنامه، نکته ی مثبت، نوازنده های پرکاشن گروه بودند که شاید تنها دلیل ماندن ما تا انتهای برنامه بود.
یک روز داشتم با کامپیوتر کار می کردم که خیلی تفریحی و اتفاقی کلمه ی “فلامینگو” را وارد کردم، حدس بزنید با چه چیزی مواجه شدم؟
Ottmar Liebert-Barcelona nights(flamingo guitar).mp3
فکر می کنم خلاصه اش این بود!!!
کمی منصف باشیم.هیچ چیز نمی تواند هنرمندی را از نامگذاری آلبومش به هرچه که دوست دارد، باز دارد.فقط بعضی از طرفداران و شیفتگان فلامنکو فکر می کنند قلمروشان مورد سوء استفاده قرار گرفته است.این مقاله زمانی را به خاطرم می آورد که بخش حقوقی کمپانی Warner Bros طی نامه ای به The Max Brothers خواستار منصرف شدنشان از نامگذاری یکی از فیلم هایشان به نام ” شبی در کازابلانکا” شد
.Warner Bros فیلمی را با همکاری همفری بوگارت به نام “کازابلانکا” به بازار عرضه کرده بود. این هشدار Warner Bros بازخورد خوبی در ممانعت ازThe Max Brothers در استفاده از نام ” کازابلانکا” نداشت.Liebert برایم ای-میلی فرستاد و گفت که مدیر کمپانی اولین آلبومش را در ۱۹۹۰ منتشر می کند و می خواست نام آلبومش را “Nouveau Flamenco” بگذارد. او نگفت که انتخاب نام آلبوم تصمیم چه کسی بوده است.
شما می توانید موسیقی او را دوست داشته باشید و یا نه. اما تردید ندارم که او پول زیادی برای خرج کردن دارد که بیشتر منتقدانش می توانند ناخنکی بدان بزنند.
در حالیکه سوار بر ماشین های فانتزی اش در اطراف Santa Fe می گردد، تمام آنچه که من می توانم داشته باشم یک اتومبیل قدیمی و قراضه است. فکر می کنم این موضوع مفهوم و پیام عمیق تری در خود دارد. سخت گیر ترین منتقدان وقتی هنرمند موفقی را می بینند می خواهند پیدایش کنند و او را از موقعیت کنونی اش به پایین بکشند. البته نه من، من از همه به طور یکسان انتقاد می کنم
Related posts: