چاک بری (به انگلیسی: Chuck Berry) خواننده، ترانه‌سرا و گیتاریست آمریکایی است که به‌عنوان یکی از پیشگامان موسیقی راک اند رول شناخته می‌شود.
وب‌گاه تالار مشاهیر راک اند رول در توصیف تاثیر او بر این‌گونهٔ موسیقی نوشته:«در حالی که به طور مشخص نمی‌توان گفت چه کسی اولین بار راک اند رول را ابداع کرد، چاک بری به‌عنوان هنرمندی که تمام ملزومات این ژانر را در کنار هم قرار داد، اولین فردی است که پیش از بقیه نام‌اش به ذهن می‌رسد.» جان لنون هم دربارهٔ او گفته‌است: اگر شما بخواهید برای «راک اند رول» نام دیگری انتخاب کنید آن نام «چاک بری» خواهد بود.
چاک بری جزو اولین هنرمندانی است که در زمان افتتاح تالار مشاهیر راک اند رول در سال ۱۹۸۶ به عضویت آن درآمد. در سال ۲۰۰۰ و در مراسم سالانهٔ مرکز افتخارات کندی، از او در کنار هنرمندانی مانند میخائیل بریشنیکف، پلاسیدو دومینگو، آنجلا لنزبری و کلینت ایستوود تقدیر شد. در سال ۲۰۰۴ نشریهٔ رولینگ استون در رده‌بندی «۱۰۰ هنرمند برتر همهٔ زمان‌ها» جایگاه ۵ام را به چاک بری اختصاص داد. او هم‌چنین در رده‌بندی «۱۰۰ گیتاریست برتر تمام دوران» این نشریه، جایگاه ۶ام را از آن خود کرد. تالار مشاهیر راک اند رول سه ترانهٔ «Johnny B. Goode»، «Maybellene» و «Rock and Roll Music» چاک بری را در زمرهٔ ۵۰۰ ترانه‌ای که باعث شکل‌گیری راک اند رول شدند، معرفی کرده‌است.
www.chuckberry.com/
در سال های اولیه دهه ۱۹۵۰ در امریکا موسیقی «راک اند رول» شکل گرفت. این موسیقی به روایتی بلوز سیاهان بود که سفیدها می نواختند با تفاوت هایی اندک مثلاً ضرباهنگی سریع تر و ملودی هایی ساده تر که مناسب سرگرمی و تفریح باشد.ابرستاره این موسیقی الویس پریسلی بود و اسامی دیگری همچون «بادی هالی»، «لیتل ریچارد» و «بیل هیلی» در کنار او جریان اصلی موسیقی راک اند رول را شکل می دادند که همگی سفید بودند. در این میان چند سیاهپوست این تلقی صرف سفید از راک اند رول را بر هم زدند.
یکی از آنها و در واقع مهم ترین شان «چاک بری» بود. چاک بری با آن صورت نه چندان زیبا که هیچ تشابهی به زیبایی الویس نداشت، پا به عرصه گذاشت و قهرمان نسل جوان آن دوره ایالات متحده شد. بری با هم نسل هایش بسیار متفاوت بود. این چاک بری بود که خودش آهنگ می ساخت، خودش ترانه می سرود و خودش اجرا می کرد. بری را به روایتی «پدر شعر راک»۱ می دانند. او بود که به ترانه در این نوع موسیقی مفاهیمی اجتماعی افزود و در عین حال از اولین کسانی بود که جسارت بداهه نوازی های طولانی مدت در یک قطعه راک اند رول را داشت. او هنرمندی نبود که تهیه کنندگانش برای او ملودی و شعر انتخاب کنند. «جان لنون» خواننده و نوازنده معروف گروه بیتلز در مورد او گفته است؛ «اگر سعی می کنید روی راک اند رول اسم دیگری بگذارید می توانید آن را چاک بری بنامید.» و کیت ریچاردز نوازنده بزرگ گیتار که در گروه موسیقی رولینگ استون فعالیت دارد، گفته است که من تمام تکنیک های نوازندگی ام را از روی چاک بری برداشته ام.
چاک بری با نام واقعی «چارلز ادوارد اندرسون بری»در ۱۸ اکتبر سال ۱۹۲۶ در میسوری به دنیا آمد. برخلاف اغلب خوانندگان سیاه بلوز که یا خودشان کارگر بودند یا در خانواده یی کارگر و سطح پایین تربیت شده بودند بری در خانواده یی متوسط بزرگ شد اما در نوجوانی به رفتاری ناهنجار روی آورد. در سال ۱۹۴۴ قبل از اینکه از دبیرستان فارغ التحصیل شود به جرم دزدی دستگیر شد. او به همراه دوستانش می خواستند از میسوری به کانزاس بروند و متوجه می شوند ماشین شان خراب است و به همین خاطر با اسلحه اسباب بازی جلوی ماشین دیگری را می گیرند و آن را می دزدند و به کانزاس می روند و… برای اولین بار چاک این گونه دستگیر می شود.
پس از رهایی از اردوی کار تربیتی او به طور جدی به سمت گیتار و موسیقی بلوز رفت. پس از چند سال یک نوازنده چیره دست شد. او در سال ۱۹۵۵ به شیکاگو رفت تا «مادی واترز» را ببیند. مادی واترز از بزرگان موسیقی بلوز بود که روی بری تاثیر گذاشته بود. بری در همان سال ۱۹۵۵ فرصت این را پیدا کرد که چند قطعه ضبط کند از جمله قطعه معروف میبلین (Maybellene) که به عنوان اولین قطعه از بری ضبط شد. ارائه شدن این اثر و مقبولیت آن در نسل جوان باعث شهرت بری شد. سال بعد آلبوم «راک، راک، راک» را منتشر کرد. او مسیر موفقیت را پیش گرفته بود که در اواخر دهه ۱۹۵۰ به دلیل مشکلات اخلاقی محکوم به پنج سال زندان شد و این مسیر با تلخی متوقف شد.
پس از زندانی شدن بری و مشکلات دیگری که برای موسیقی راک اند رول پیش آمد از مقبولیت او و موسیقی راک اند رول کم شد. پس از اتمام محکومیت او بیتلز و رولینگ استون (دو گروه بسیار معروف و آغازگر راک دهه ۶۰ ) با بازخوانی آثاری از چاک بری دوباره او را بر سر زبان ها انداختند.
بری در سال ۱۹۷۹ به دلیل امتناع از پرداخت مالیات دوباره محکوم شد و به زندان افتاد اما در همان سال به درخواست «جیمی کارتر» در کاخ سفید کنسرت برگزار کرد.
او در دهه ۱۹۷۰ بیشتر درگیر تورهایش بود. هیچ وقت به همراه خودش گروهی نمی برد؛ آنقدر از خودش مطمئن بود که برای تورهایش تنها با یک گیتار سفر می کرد. می دانست که هرجا برود نوازندگانی پیدا می شوند که با او ساز بزنند. «بروس اسپرینگستین» از خوانندگان بسیار معروف موسیقی راک در امریکا، کارش را با نوازندگی برای چاک بری آغاز کرد. اسپرینگستین درباره او می گوید؛«… حتی لیستی از قطعه هایی را که می خواست اجرا کند به ما نمی داد. او توقع داشت نوازندگان بر اساس پرفورمنس های او ساز بزنند و در کنسرت هایش از نوازندگانش تشکر نمی کرد.»
به رغم این حرف ها اسپرینگستین در سال ۱۹۹۵ (یعنی زمانی که خودش در اوج شهرت بود) در کنسرت معروفی که بری در هال آف فایم (Hall of Fame) برگزار کرد، شرکت و دوباره برای او نوازندگی کرد.
در سال ۱۹۸۷ «تیلور هکفورد» کارگردان معروف امریکایی که سه سال پیش فیلم مشهور «ری» را با محوریت زندگی «ری چارلز» خواننده بزرگ موسیقی بلوز ساخت، مستندی از کنسرتی که برای گرامیداشت بری برگزار شد، تهیه کرد. در این کنسرت کیت ریچاردز سرپرست نوازندگان بود و نوازندگانی همچون اریک کلپتون، رابرت کری و اتا جیمز حضور داشتند.
از اسامی مهمی که بری بر آنها تاثیر گذاشته است می توان از گروه The Who که لحن آنارشیستی موسیقی بری بر آنها تاثیر گذاشته و باب دیلن که از نوع ترانه سرایی اجتماعی بری تاثیر گرفته و همین طور «انگس یانگ» نوازنده گیتار گروه معروف AC/DC نام برد که در شکل نوازندگی مستقیماً تحت تاثیر چاک بری بوده است.
چاک بری در حال حاضر ۸۲ ساله است و همچنان مشغول کار. او هر ماهه یکی از چهارشنبه ها را در رستوران معروف خود با عنوان «بلوبری هیل» در سنت لوئیز به اجرای موسیقی می پردازد.
منبع : روزنامه اعتماد
Related posts: