دوازده سال پس از مرگ 
، خواننده اصلی نیروانا، این گروه هنوز یکی از محبوب ترین گروه های راک آلترناتیو در جهان محسوب می شود.
وب سایت اقتصادی فوربز اخیرا با انتشار آماری اعلام کرد که آثار کرت کوبین پنجاه میلیون دلار در دوازده ماه گذشته فروش کرده که در مقایسه با فروش آثار الویس پریسلی هشت میلیون دلار بیشتر بوده است.
در فهرست شخصیت های پردرآمد متوفی، الویس پریسلی در چهار سال گذشته همواره در صدر فهرست پر در آمدترین مرده ها قرار داشت.
در فهرست تازه پس از کوبین و پریسلی، چارلز شولز کاریکاتوریست سوم و جان لنون چهارم است.
در گزارش فوربز آلبرت اینشتین، اندی وارهول، دکتر سیوس نویسنده کودکان، ری چارلز، مرلین مونرو و جانی کش راه های پنحم تا دهم را در اختیار دارند.
ازسرزندگی تا خودکشی
گروه نیروانا در سال ۱۹۸۷ شکل گرفت و با آلبوم Bleach در سال ۱۹۸۹کار خود را آغاز کرد که به سرعت به شهرت رسید.
این گروه که نام خود را از یک مفهوم مذهبی در مذاهب هند( به معنای بالاترین مرحله سلوک و عرفان) گرفته است، مرکب از دیو گرول، کرت کوبین و کریست نووسلیک بود.
با اوج گیری افسردگی کوبین ترانه های نیروانا به مرور سیاه تر و نیهلیستی شد تا آنجا که موج انتقاد از آن ها در میان محافل محافظه کار آمریکایی به راه افتاد.
برخی از منتقدان رسانه ها می گویند تاثیر نیروانا نه تنها بر فرهنگ عامه بخشی از جوانان دهه نود چشمگیر است بلکه سبب شد تا باردیگر راک آلترناتیو پس از سال ها سکون به یکی از اصلی ترین گونه های محبوب در رسانه ها بدل شود.
این شاخصه به ویژه از این رو قابل ملاحظه است که کوبین خود را سخنگوی نسل خود می خواند.
کرت کوبین هر چند گاه نیز مخاطبان کنسرت ها و ترانه های خود را به استهزا می گرفت و می گفت که از شهرت متنفر است، از ابراز احساسات مخاطبان گریزان بود وبارها گفته بود که نمی خواهد به سی سالگی برسد که گفته می شد ناشی از تشدید افسردگی وی است.
متولد فوریه
کرت کوبین متولد بیستم فوریه ۱۹۶۷ در شهرک کوچکی در جنوب سیاتل است، مادرش پیشخدمت و پدرش مکانیک بود.
وی در دوران کودکی از برونشیت رنج می برد و پس از جدایی والدینش در هفت سالگی دچار ضربه روانی عمیقی شد که آثارش در رفتار های ضد اجتماعی دوران نوجوانی او بارز بود و بعدها خود برتاثیر جدایی والدینش بر سیاه شدن موسیقی اش صحه گذاشت.
در جوانی با کریست نوسلیک آشنا شد که علاقه مشترکی به گوش دادن به ترانه های گروه های راک و پست پانک بریتانیایی از جمله جوی دیویژن یافته بودند، برخی معتقدند که کوبین از ترانه ها، تم، سبک و ملودی جوی دیویژن در ترانه سازی برای نیروانا الهام گرفته است.
این گروه در سال ۱۹۹۱ آلبوم بی خیال (Nevermind) hv توسط یک کمپانی بریتانیایی منتشر کرد که آغاز موفقیت گروه بود.
ترانه اصلی این آلبوم” بویی چون روح نوجوانی” (Smells Like Teen Spirit) به سرعت در میان جوانان محبوبیت یافت. از این آلبوم ده میلیون نسخه در آمریکا به فروش رفت.
گروه نیروانا پس از آن چند آلبوم و تک آهنگ دیگر نیز منتشر کرد که همگی آنها موفق بودند.
کرت کوبین پس از آن درگیر چند پرونده قضایی و اعتیاد به مواد مخدر شد. یکی از این پرونده ها مربوط به ترانه Rape Me بود که سروصدای بسیاری برپا کرد و اگر چه مضمونی ضد تجاوز جنسی داشت ولی خبرهای رسانه ها از ماجرای یک تجاوز گروهی که قربانی در آن به خاطر می آورد که متجاوزان در طول تجاوز این ترانه را پخش می کردند سبب تشدید فشار روانی بر وی شد و به وخامت بیماری روانی وی منجر شد.
ازدواج با کورتنی لاو، خواننده گروه Hole که از وی حامله بود نیز سودی در بهبود وضعیت سلامت روانی وی نداشت و مدت کوتاهی بعد وی به دلیل اعتیاد به هروئین در بیمارستان بستری شد.
در مارس ۱۹۹۴ وی با مصرف بیش از حد الکل دست به خودکشی زد ولی به بیمارستان منتقل شد و این موضوع مسکوت ماند.
او مدتی پس از آن سر انجام روز ۵ آوریل ۱۹۹۴در آپارتمانی در سیاتل با یک اسلحه به زندگی خود خاتمه داد.
خودکشی وی موجی از شوک روانی در آمریکا و سراسر جهان برپا کرد. در سیاتل هزاران نفر از هوادارانش گرد آمدند و با روشن کردن شمع و آوازخوانی یاد او را گرامی داشتند این گردهم آیی به زودی به صحنه درگیریهای گسترده با پلیس بدل شد.
در آمریکا، استرالیا، ژاپن و چندین کشور اروپایی نوجوانان و جوانان دست به خودکشی زدند و تا هفته ها بعد تصاویر کرت کوبین در تلویزیون های آمریکا و ترانه هایش در رادیوهای این کشور مرتبا پخش می شد.
مدت کوتاهی پس از مرگ کرت کوبین، سایر اعضای گروه یک ترانه نا تمام را منتشر کردند، از آن پس گروه نیروانا چند آلبوم دیگر نیز منتشر کرد ولی هرگز به محبوبیت قبل دست نیافت.
زندگی کرت کوبین موضوع فیلم مستندی بود که اخیرا در جشنواره فیلم تورنتو به نمایش در آمد.
در باره وی و گروه نیروانا کتاب های بسیاری نوشته شده است که یکی از آنها به فارسی هم ترجمه شده است، به علاوه گاس وس سنت نیز فیلمی با عنوان “آخرین روزها” در باره وی ساخته است.
Related posts: