جنگو راینهارت اولین کسی بود که موسیقی جزی Jazz را در اروپا پدیدار کرد که از توان و نفوذ زیادی برخوردار بود که تا به امروز هم به جرات می توان ادعا کرد این نفوذ وجود دارد .
همکار وی استفان گراپلی Stephane Grappelli که در گروه او ویولن می نواخت و از نواختن وی همین بس که ساز زدن وی را به خرامیدن روی ویولن تشبیه کرده اند . راینهارت آدمی سرگردان و یک کولی واقعی بود که در موسیقی وی کاملاً این موضوع نمود دارد .
نام واقعی : John Baptist Reinhardt جان باپتیست راینهارت ( جان باپتیست به معنای یحیی تعمید دهنده است ) .
تولد : ۲۳ ژانویه ۱۹۱۰ در Liverchies, Belgium
مرگ : ۱۶ می ۱۹۵۳ در Fontainebleau, France
رسته موسیقی : Jazz
استیل : Gypsy , Swing
ساز : ویولن ، بانجو ، گیتار آکوستیک که کاسه بسیار بزرگی دارد و مخصوص این سبک است . گیتار الکتریک .
روح کولی را در پس موسیقی شاد و ریتم سریع دو ضربی موسیقی وی می توان دید که چنان از غم چهره اش چروکیده شده که ، زبانی برای بیان آنچه بر او رفته جز موسیقی نمی یابد . راینهارت با روشی کاملاً یگانه که در عین فروتنی با گیتار آکوستیک خط اول جبهه موسیقی جز در Jazz combo ( گروه کوچک موسیقی جز ) می نواخت سعی در گسترش این نوع موسیقی داشت .
او می خواست سرور آمیز باشد او سولوهای شگفت خود را بر روی دو گیتار همراهی کننده و باس سوار کرد ؛ به همراه استفان گراپلی نوازنده ویولن . او با قدرت بسیار زیادی گروه را به پیش می برد و سعی او در هر اجرا بر بالاتر رفتن کیفیت کاری گروه بود . راینهارت و گروهش اثری بر روی موسیقی جز گذاردند که بعدها به موسیقی Country معروف شد . هر چند او سواد موسیقی نداشت اما به همراهی گراپلی به ساختن قطعات بکر و بدیعی چون :
Daphne ، Nuages ، Manoir de mes reves ، و سوئینگ : Minor Swing و قطعه ای با کلام به نام Stomping At Decca پرداخت . رالف گلیسون در مورد جنگو گفته است : ” او اروپایی بود ، او فرانسوی بود ، او خود جز بود ! ”
یک ویولونیست و بعداً گیتاریست ، ژان باپتیست راینهارت ( جنگو ) در یک کمپ کولی در نزدیکی پاریس بزرگ شد جایی که او ذات کولی را در موسیقی خویش هضم کرد . آتش خانمان سوز کاروان در سال ۱۹۲۸ دست چپ وی را به شدت سوزاند و او را از استفاده از دو انگشت دست چپش ۳ و ۴ محروم کرد !
اما راینهارت نابغه از پای نیاستاد و و فرم جدیدی از انگشت گذاری را پایه گذاری کرد که همانند موسیقی اش بکر و بدیع است .
در زمان بهبودی دست وی و دوران نقاهت راینهارت با موسیقی جز آمریکایی آشنا شد ؛ زمانی که یک صفحه با دور ۷۸ از لوئیس آرمسترانگ Louis Armstrong به نام Dallas Blues را از یک بازارچه خریداری کرد
. ساز زدن وی در کافه ها تا سال ۱۹۳۴ ادامه داشت تا یک روز رئیس هات کلابی که جنگو در آن می نواخت به وی پیشنهاد کار تجاری داد . پس آن یک گروه پنج نفری (Quintette ) در فرانسه و جهان مطرح شد . تمام کارهای وی بسیار با شکوه بودند و توسط دو کمپانی Decca و HMV رکورد شدند . زمانی که جنگ در سال ۱۹۳۹ شروع شد این گروه پنج نفره تقریباً از هم گیسخت .
او و گراپلی به لندن رفتند . وی به فرانسه بازگشت و گروهش در لندن باقی ماند . در سالهای جنگ او یک Big Band را رهبری می کرد . یک گروه پنج نفری دیگر به همراهی Hubert Rostaing نوازنده کلارینت به جای گراپلی ویولونیست را سازماندهی کرد . زمانی که پاریس آزاد شد این گروه با جزمنهای Jazzmen آمریکایی مانند : Mel Powell, Peanuts Hucko and Ray McKinley
همراهی و همکاری کرد . در ۱۹۴۶ راینهارت با گیتار الکتریک توی در آمریکا به عنوان گیتاریست سولو گروه نوازنده پیانو و آهنگساز Duke Ellington داشت که در آن نتوانست نمایشی قدرتمند ارائه دهد .
بعضی از قطعات وی که با گیتار الکتریک ضبط شده است به دلیل برخورد وی با زندگی دشوار و پر فراز و نشیب و ناهمخوانی صداهای گیتار الکتریک با موسیقی وی تقریباً مملو از صداهای شلوغ و نا همگون است . این زمان یک دنیای جدا از سرخوشی قدیمی وی بود . در هر حال در ژانویه ۱۹۴۶ راینهارت و گراپلی با هم شروع به کار کردند . در دهه ۱۹۵۰ راینهارت بیشتر به خلوت خود فرو رفته بود . به اروپا بازگشت و نواختن و ضبط کردن را از سر گرفت و این تا زمان مرگ وی در ۱۹۵۳ ادامه داشت .
قطعات ضبط شده وی در دهه ۳۰ ( ۱۹۳۰ میلادی ) میراثی بس گرانبهاست . چنانکه هنوز نوای جنگو در گروه ها و موسیقی کولی شنیده می شود . گروههایی همچون Rosenberg Trio و نوازنده Roman ، Richard S . Ginell .
هیچ مطلب مرتبطی وجود ندارد