ترجمه و تدوین : میثم بیک محمدی همکار سایت
اختصاصی گیتار برای همه
info@guitar4all.com
در اینجا در مورد دو محرک مهمی که قبلا ً بهشان اشاره شد صحبت خواهیم کرد. ۱- موسیقی به تنهائی ۲- پیشرفت ما در تمریناتمان. این دو در نهایت به نواختن اهنگ و تمرین کردن ( سریعترین ابزار برای پیشرفت تکنیکی ) تبدیل میشوند. در این بخش ما به گفتگو در مورد ایجاد یک توازن درست بین آنها، می پردازیم.
چیزی که شما تمرین می کنید، جایگاه یا هویت شما را به عنوان یک گیتاریست تعیین میکند. هیچ ” درست ” یا ” نا درستی ” در اینجا مطرح نیست. اما رویکردهای متفاوت نتایج متفاوتی را به همراه خواهند داشت. برای مثال، اگر شما تعداد زیادی آهنگ را فرا بگیرید، اما هرگز به دنبال تمرینات تکنیکی که مهارت بالائی را می طلبد نروید، احتمالا ً هرگز در مقام یک گیتاریست، مهارتهای تکنیکی زیادی را پرورش نمی دهید. اگرچنین چیزی می خواهید، بسیار خوب، هیچ ایرادی ندارد.
شاید برای شما آهنگسازی و ملودی همان چیزیست که هست و من یک نفر در این مورد هیچ بحثی با شما نمی کنم.
از سوی دیگر، بعضی از ما علاقمند به سرعت و دقت هستیم و می خواهیم که توانائیهایمان را به بیشترین حد ممکن برسانیم. برای این منظور، تقسیم کردن کارها و تبدیل آنها به قطعات کوچکتروجدا کردن آنها به عنوان تمرینات پی در پی دقیقا ً چیزیست که شما بدان نیاز دارید. این روش باعث به وجود آمدن سرعت و تکنیک به سریعترین شکل ممکن می شود. این نیز نگرشی خوب است.
اما خطری بالقوه در اینجا هست. در موارد بسیار، من نوازندگانی را دیده ام که واقعا ً درگیر تمرینات مهارت ساز شده و در آغاز، این موضوع انگیزه شدیدی را برایشان فراهم کرده، آنها به سرعت پیشرفت قابل ملاحظه ای را تجربه میکنند، اما ناگزیر این مسئله در جایی متوقف میشود. آنها به یک دیوارعظیم برخورد میکنند که گویی قادر به عبور از آن نیستند. اما آنها در هر حال به زور زدن و فشار آوردن ادامه می دهند، و یک روز ناگهان متوجه می شوند که دیگر حال و حوصله تمرین کردن را ندارند.( من هم گهگاهی از تمرینات تکنیکی خسته میشدم، بنابراین من هم به طور تجربی این مسیر را رفته ام )
تمرین تنها بدون موسیقی بیهوده است.
مهارتهای لخت و عریان به تنهایی بدون کاربرد، بی فایده و ناتمام هستند. درواقع آنها استعدادها و توانائیهایی هستند بدون شکل و ماهیت. مقصد و هدف همیشه موسیقی است. نکته اصلی کارهمینجاست. اگر این مسئله خیلی محکم در ذهنتان نقش بسته باشد، شما آنقدرانگیزه و الهام از موسیقیهای فوق العاده میگیرید که خسته و دلسرد نشوید! بدیهی است که ما دور نمای انگیزه اولیه مان ( موسیقی ) را فقط به خاطراینکه کمی بیش ازاندازه تحت تاثیرپرورش تکنیکی قرارگرفته ایم، ازدست داده و ازتعادل خارج شده ایم.
چرا درحالیکه می بینیم این مسئله ما را خسته می کند به این راه ادامه می دهیم؟ خوب، ما همه، بنده عادت هستیم. درغیراین صورت تا زمانی که تصمیم قطعی نگیریم، تمایل به تکرارآنچه قبلا ً انجام می داده ایم داریم، حتی زمانی که ناراحت کننده است یا تاثیری ایجاد می کند که دوست نداریم. بنابراین باید نگاهی به وضعیتمان انداخته و تصمیمی جدی بگیریم.
دوباره کارتان را ارزیابی کنید. اندکی زمان صرف کنید. به دیدن یک کنسرت بروید، چند عدد سی دی جدید بخرید وبرای عوض شدن حال وهوایتان چیزهای دیگری گوش کنید. به دنبال انگیزه های جدید بگردید. شاید برای چند هفته گیتار نزنید، خوب که چی؟ مسئله مهم بازیافتن انگیزه تان است. زمانی که این کاررا انجام دهید، خیلی فراتراز هر چیزی که شما با نظم و انظباط محض یا نیروی اراده به تنهایی می توانید انجام دهید، خواهید رفت.
چکیده کلام:
نواختن موسیقی به تنهایی، بدون تمرینات متمرکز به احتمال زیاد سطح مهارت تکنیکی شما را محدود خواهد کرد. ازسوی دیگر، انجام بسیار تمرینات سخت برای مدتی باعث پیشرفت تکنیکی سریع می شود، اما به تدریج متوقف خواهد شد، و اگر بر ان پافشاری کنید شما را خسته و زده خواهد کرد. پاسخ در یافتن یک توازن صحیح نهفته است: ۱- انگیزه برخاسته از خود موسیقی ۲- انگیزه برخاسته از پیشرفت خودمان که از تمرینات جدی حاصل شده است. البته توازن صحیح برای هر کدام از ما متفاوت است و در طول زمان تغییر می کند.
Related posts: